به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، متن یادداشت محمد کاظم انبارلویی با عنوان «کنش در برابر معماری تحریم ها!» به شرح ذیل است:

رای صد درصدی کنگره به تمدید تحریم ها نشان می‌دهد آمریکایی ها دست اندرکار حفظ معماری تحریم ها علیه ملت ایران هستند.
تحریم ها از اعلام قطع رابطه آمریکا با ایران در اوایل انقلاب به بهانه تسخیر لانه جاسوسی شروع می شود تا الان که بهانه هسته ای ، موشکی، حقوق بشر ، حمایت از تروریسم به عنوان چهار اتهام دولت جمهوری اسلامی، تکرار ملال آور مواضع وزارت خارجه سیا و وزارت دفاع آمریکاست.
آمریکایی ها برای وضع این تحریم ها بیش از 30 سال است زحمت کشیده‌اند. برای دو خط توافق برجام نمی آیند زحمات 30 ساله خود را بر باد دهند. اگر دستگاه دیپلماسی کشور یک مقدار هوش دیپلماتیک داشتند باید قبل از مذاکرات، حین مذاکرات و بعد از آن متوجه این واقعیت می شدند.
آمریکایی ها از این منطق در مذاکرات پیروی می کردند که؛ "هر چه در جیب شماست مال ماست و هر چه در جیب ماست همچنان در جیب ما باقی خواهد ماند." لذا سمت و سوی توافقات را به جهتی هدایت کردند که همین منطبق بر رویدادهای پسابرجام دیده شود.
اینکه ما بیاییم بگوییم "تصویب" تمدید تحریم ها یک چیز است ، "امضای" اوباما چیز دیگر و از همه مهم تر "اجرای" آن مقوله ای دیگر است نوعی گول مالی کردن واقعیت حفظ معماری تحریم ها توسط آمریکایی هاست.
رهبر معظم انقلاب از همان ابتدای کار مذاکرات متوجه این موضوع شدند و به دستگاه دیپلماسی کشور هشدار دادند و فرمودند: " اگر بناست تحریم ها برداشته نشود ، پس معامله ای وجود ندارد."
غفلت دستگاه دیپلماسی از این هشدار ما را به کژراهه‌هایی کشاند که اکنون گرفتار آن هستیم.
اوباما از اول گفته بود ؛" تحریم هایی را که مربوط به حمایت ایران از تروریسم، برنامه موشک های بالستیک و نقض حقوق بشر است حفظ می کنیم."
جک لو وزیر خزانه داری هم روی حفظ معماری تحریم ها تاکید داشت. کریس بک مایر معاون هماهنگ کننده سیاست تحریم ها در وزارت خارجه هم صریحا گفته بود :" با توافق هسته ای همه تحریم ها علیه ایران برداشته نخواهد شد."
چرا با این همه صراحت آمریکا برخی همچنان "برجام" را آفتاب تابان و فتح  الفتوح می دانستند و انتظار معجزه حل همه مشکلات کشور از آن را داشتند؟ از همه مهم تر تعجیل در رسیدن به توافق و تعجیل در عمل یک سویه به تعهدات از طرف ایران داشتند.
تردیدی وجود نداشت که آمریکایی ها زیر میز مذاکرات خواهند زد و همه تعهدات خود را حاشا خواهند کرد. لذا رهبر معظم انقلاب تاکید داشتند ؛ " نباید در مقابل وعده ‌آنها اقدام نقد انجام داد. " (3/6/95 در دیدار با هیئت دولت) هوش دیپلماتیک اقتضا می کرد که عجله ای در اقدام "نقد" در برابر وعده "نسیه" آنها انجام نمی دادیم.
الزامات 9 گانه رهبری در برجام باید رعایت می شد . طبق این الزامات قرار بود وضع هر گونه تحریم در هر سطحی و به هر بهانه ای نقض برجام تلقی شود و دولت بلافاصله بند 3 مصوبه مجلس را عملیاتی و فعالیت های برجام را متوقف کند. چرا فعالیت های برجام در برابر این همه بدعهدی و بالاتر از آن خصومت ورزی به ویژه مصادره 2 میلیارد دلار از پول های بلوکه شده ایران فعالیت های برجام متوقف نشد؟ چرا خطوط قرمز نظام رعایت نشد؟ به طوری که رهبر معظم انقلاب اول فروردین همین سال در حرم رضوی فرمودند: "در مواردی وزیر محترم خارجه به من گفت ما نتوانستیم برخی خطوط قرمز را حفظ کنیم."
چرا  این قدر عجله برای امضای توافق به خرج دادید در حالی که ابهامات زیادی در متن و فرا متن توافق وجود داشت؟ امروز برای توجیه ناکامی در اجرای توافق، رئیس جمهور محترم در روز دانشجو می گوید: "هدف برجام این بود که به دنیا بگوییم آمریکا و صهیونیسم دروغ می گویند"!
واقعا هدف برجام و هزینه های مادی و معنوی‌ای که بر کشور تحمیل کرد برای اثبات دروغگویی آمریکا و صهیونیسم بود؟! مگر ملت ما قبل از آن، آنها را صادق و صمیمی می دانستند؟
کسانی که حل مشکلات اقتصادی و حتی آب خوردن ما را به برجام ربط می دادند چه طور امروز یک دفعه همه آن وعده ها را نادیده می گیرند و می گویند ؛ هدف اثبات دروغگویی دشمن بوده است ؟!
واقعیت این است که نقض برجام، نقض تفکر اعتماد به آمریکا و نقض رؤیای  دوست انگاری دشمن است . نقض تئوری نگاه به خارج و سیاست لبخند در دیپلماسی خارجی کشور است.
رئیس جمهور وعده داده بود در مقابل بدعهدی و نقض برجام، دولت واکنش نشان می دهد. چهارشنبه گذشته هیئت نظارت بر اجرای برجام برای اتخاذ واکنش متناسب به ریاست آقای روحانی تشکیل جلسه داد. آنچه از این نشست روی خروجی پایگاه اطلاع رسانی رئیس جمهور رفت فقط یک جمله بود ؛ " تدابیر لازم برای واکنش متناسب با اقدامات آمریکا تصویب شد." امروز 5 روز از آن تصویب می گذرد . نه مردم اطلاع دارند آن تدابیر چیست و نه دشمن برخوردی را دریافت کرده است تا او هم واکنش نشان دهد. باید دید صدای این واکنش کی درخواهد آمد؟ به نظر می رسد ما نیازی به واکنش نداریم، آنچه در این مورد لازم است فقط "کنش" است.